De tweede date

Met grote neonletters knipperde het in mijn hoofd: Hold your horses!Want wat bleek ze, bij onze eerste date, ook in real life leuk te zijn.Heel leuk. Leuker dan ik gehoopt had, leuker dan ik op voorbereid was. Ik had me van de weeromstuit maar eens voorgenomen verstandig te zijn en niet te hard van stapels te rennen zoals ik in een verleden, voor het bestaan van datingsites, wel eens had gedaan. en#8232;Dus hoewel mijn paarden snuivend en briesend stonden te trappen om de wei in te stormen, hield ik mijn staldeuren nog maar even dicht.Dacht ik.Nadat ik, mijn onzekerheid overbluffend met de stoutste schoenen aan, haar had gebeld en toch enigszins verbouwereerd door haar erg enthousiaste enlsquo;leuk, wat gaan we doen?!enrsquo; nu zeker wist dat we later die middag een tweede date zouden hebben, trakteerde mijn lichaam me ineens op allerlei lang niet gebruikte, maar olijke neurotransmitters.Ik kreeg kriebels in mijn buikstreek, zag mijzelf voor de spiegel tijdens het scheren eerst een enlsquo;zelfverzekerdeenrsquo; en daarna een enlsquo;nonchalanteenrsquo; blik oefenen en moest daar (gelukkig) heel hard om lachen; Dacht even dat ik ineens een heel raar -beetje eng zelfs- lachje had; Trok twee keer een ander maar uiteindelijk toch weer het oorspronkelijke shirt aan; Sproeide omzichtig met eau de toilette en spoelde dat weer een beetje weg (helemaal niks is ook niks, maar het moest geen ongediertebestrijding lijken); Dacht daarna dat mijn stem twee octaven hoger klonk dan normaal en pfff en pfffff en pfffffffft.Van de weeromstuit ging ik nu zelfs mijn schoenen poetsen en neusharen verwijderen. enlsquo;Doe toch eens even normaal man!enrsquo;, krijste Testosteronnetje een paar verdiepingen lager. enlsquo;Rustig aan! Relax! Minder metro in vredesnaam!enrsquo;enlsquo;Hou je kop!enrsquo; snauwde ik enlsquo;jij snapt hier niets van, dit is iets hogersenrsquo;. en#8232;enlsquo;Uh huhenrsquo;, schamperde hij nonchalant.Vertwijfeld drukte ik een cupje in het espressoapparaat en dacht aan verwisselde koffers en de weelderige maat van haar lingerie.George Clooney is een sukkel, stoerde ik bronstig en sloeg mijn espresso in eneacute;eneacute;n teug achterover. en#8232;Testootje haalde zijn schouders op, hij was niet overtuigd. De fietstocht naar het CS duurde minder lang dan normaal. Ik hoopte dat ik er eerder was, maar vanaf een afstand zag ik al dat ze er stond, op de afgesproken hoek, haar fiets aan de hand. Mijn zorgvuldig ingestudeerde quasi-achteloze opkomst ging verloren, en zij henaacute;d niet alleen, maar nenaacute;m ook de gelegenheid te baat om mij te observeren. Heel nadrukkelijk en met een mysterieus, maar innemend lachje om haar mond. en#8232;Wow. Die ogen.En bijna fietste ik in de tramrailsenhellip; We parkeerden onze fietsen op de fietsboot en kochten kaartjes naar de kust.Het was zonnig, maar behoorlijk koud. We liepen meteen door naar de zee en wandelden en praatten. Het strand was van ons, de duinen, de zee en niet veel later de wereld ook.Toen ik een paar uur later de zon mooi donkerrood had laten ondergaan en we nog best een eind terug moesten wandelen, pakte zij mijn arm en trok me al lopende naar zich toe. en#8232;Ik voelde haar warmte, rook haar geur en was zo even zo gelukkig dat ik de maan liet opkomen en lange schaduwen van ons gearmd liet projecteren op het natte zand.Bijna de hele weg terug naar Amsterdam was het stil. Niet ongemakkelijk, maar het goeie stil. Een blik, een glimlach, een verlegen wegkijken van haar. Het was nog voor de tijd van smartphones, dus er hoefde niets gecheckt of geappt te worden.Aangekomen in onze stad ging ze enthousiast in op mijn voorstel om nog ergens te gaan eten en ik was vastbesloten deze avond nog een eeuwigheid te laten duren.We aten vis, dronken wijn, praatten, lachten en luisterden naar muziek terwijl we voorzichtig tastend op zoek naar elkaars zielenroerselen waren.De Neuroenrsquo;s maakten overuren en Testo zat verveeld voor Studio Sport.Bij het losmaken van onze fietsen, waarbij ik tot ergernis van Testo onze innig ineengestrengelde fietsen als een erotisch omen zag, gaf ik haar in een opwelling een kus op haar wang, een iets langere dan normale kus op een wang.Ze lachte toen zo lief dat mijn fiets een hoovercraft werd en ik wat onzeker laverend op mijn luchtkussen met haar mee naar haar huis reed. Wat ik ooit als jochie had geleerd bracht ik als middelbare man nog in praktijk; meisjes breng je netjes naar huis. Hier woonde ze. De veel te korte lange dag was bijna voorbij. enlsquo;Bel je me snel?enrsquo; vroeg ze. enlsquo;Graagenrsquo;, galmde het ergens.We kusten. Ogen even dicht en vochtige lippen op lippen, maar verder nog niks.Testo zuchtte, schudde vermoeid zijn kwaaie hoofd en sloeg teneacute; nadrukkelijk hard zenrsquo;n balkondeuren dicht.Ik keek nog een keer naar haar, en zij naar mij. We lachten. Het was goed. Heel goed.Ik stapte op mijn fiets en helicopterde hemelshoog naar huis, haar lippen naproevend, haar geur nasnuffelend. Onder me kwetterde en knetterde de stad. Het regende enthousiast en ik genoot ervan. In het voorbijzweven maakte de Westertoren een buiging, nam zijn hoed af en gaf me een knipoog.Ik wilde zingen. Heel hard haar naam roepen.Eenmaal thuis bleken de paarden losgebroken en wild en uitgelaten door de wei te galopperen. Er was geen houden meer aan.